Hoe help ik mijn kind met zijn verlegenheid?

Deze vraag wordt mij vaak gesteld tijdens een kennismakingsgesprek. En het is een hele belangrijke! Want, leuk, als jouw kind een weerbaarheidstraining komt volgen of aan de slag gaat met faalangst of zelfvertrouwen, maar hoe krijg je nu voor elkaar dat je kind het geleerde niet alleen gezellig bij mij in de praktijk laat zien, maar dat hij of zij dat ook op andere plekken gaat doen? 

Je hebt zelf vast al gemerkt dat aandringen niet werkt. Je kind voor het blok zetten om zelf dat ijsje te gaan bestellen of op een ander af te stappen levert vaak vooral heel ongemakkelijke situaties op. Waarbij jij het uiteindelijk toch van je kind overneemt. Logisch ook dat dit niet werkt, want als je toch al verlegen bent, is al die extra druk om het "nu toch maar eventjes te gaan doen" nog eens extra ongemakkelijk. Ook je kind vertellen dat het helemaal niet moeilijk is en dat er heus niks mis kan gaan werkt vaak niet. Je kind vindt het namelijk wel moeilijk! Dus zulke goedbedoelde opmerkingen maken het alleen maar nog spannender. 

Hoe dan wel? Er zijn vast situaties waarin jouw kind wel zijn of haar stem laat horen. Thuis, op de sportvereniging, misschien op school, bij vriendjes. Dat zijn je momenten. Elke keer als je daar ziet dat je kind duidelijk zijn mening geeft of zegt wat het wil haal je dat positief naar voren. "Wauw, dat heb je duidelijk gezegd, nu weet ik precies wat je wilt!" "Fijn dat je me zo aankijkt nu weet ik zeker dat je tegen mij praat!""Wat leuk dat je opa een hand gaf, ik kon zien dat hij dat fijn vond". 

Als je hiermee aan de slag gaat zul je zien dat je kind ook buiten de vertrouwde omgeving steeds meer durft, steeds een stapje verder gaat. En ook dan sta jij klaar om dat gedrag positief in het zonnetje te zetten met een mooi compliment.