Er wordt wat afgeklaagd over redactiesommen. Want waar gaat het nu eigenlijk om? Rekenen? Of zijn redactiesommen meer een oefening in begrijpend lezen? Toets je dan wel wat je wilt toetsen? Ik denk van wel.

"Juf, ik snap deze niet. Het goede antwoord staat er niet bij.." Ze kent me al even - dus eigenlijk weet ze al wat ik ga vragen. "Wat is de vraag?", antwoord ik dan ook. "Ehm...ja, hoeveel vierkante me....oohw, wacht even, ik weet het al! Ik was vergeten om te rekenen."

De laatste stap bij het maken van een opdracht zou voor kinderen moeten zijn dat ze hun antwoord controleren. Klopt het wel wat ik gedaan heb? Ben ik niks vergeten? Is mijn antwoord wel logisch? Heb ik alles wel ingevuld?

Jullie hebben de stap gezet en besloten om ondersteuning te zoeken bij een kindercoach. Hoe bereid je je kind hier op voor? Wat kun je zeggen zonder dat je het te zwaar maakt of je kind het gevoel heeft dat er iets mis is met hem of haar?

Natuurlijk wil ik dat. Concentratie is alleen een ontzettend containerbegrip. Zelden is het zo simpel als dat een kind "gewoon moet leren haar hoofd erbij te houden". Er kunnen heel veel redenen zijn waarom het je kind niet lukt om aan het werk te gaan en te blijven. Hieronder benoem ik er een aantal.

Hoe graag je het ook zo willen, broers en zussen die samen spelen, voor elkaar opkomen en geen ruzie maken is niet vanzelfsprekend. Daar staat ook de andere kant tegenover. Broers en zussen die elkaar kwetsen en fysiek pijn doen is ook niet iets wat "er gewoon bij hoort". Thuis is de plek waar je leert om voor jezelf op te komen, je grenzen aan te geven, ruzie te maken en het weer goed te maken. En dat leren gaat met horten en stoten. Je eigen aandeel zien in een ruzie is ook iets wat je moet leren. 

Helemaal geen gek idee natuurlijk. Hoe heerlijk is het om voor je op vakantie gaat eerst een paar dagen vrij te hebben, zodat je echt ontspannen aan je vakantie kan beginnen. Maar zo werkt het natuurlijk niet voor iedereen, vakantiedagen zijn schaars en die wil je optimaal benutten. Tegelijk wil je ook ontspannen op vakantie. Wat helpt?

Tijdens een ouder gesprek kwam het onderwerp ter sprake. De ouders hadden zich er wel al in verdiept. En gelezen dat belonen vaak beter werkt. Maar hoe dan? "Ik kan toch moeilijk elke keer dat hij iets normaal vraagt een cadeautje gaan geven? Dat vind ik zo overdreven!" En dat is het ook natuurlijk. Tegelijk voelde de manier waarop het nu ging ook niet goed. Toch vaak "schreeuwen" en straf. We zijn samen gaan nadenken over alternatieven, en kwamen hier uit.

Daar zit je dan-met je goeie gedrag- klaar om je kind te helpen met school. Lekker kopje thee en een koekje erbij. Maar het gaat niet zoals je verwacht. De stemming is stroef, je kind zit volledig in de weerstand en jij begint ook aardig je geduld te verliezen. Wat is er aan de hand? En hoe los je het op?

We krijgen best een boel over ons heen op het moment. Storm Eugenie, een gijzeling en nu zelfs een oorlog. En dat terwijl we allemaal nog bij aan het komen zijn van Corona. De beelden die we zien op het nieuws, de berichten die we horen. Dat doet wat met je. Angst, boosheid een gevoel van onrust, vermoeidheid. Allemaal heel normale reacties op wat we nu allemaal zien en horen. 

"Ik mag niet denken dat ik het niet kan, want als ik dat denk dan krijg ik stress en dan mislukt mijn werk helemaal." De avond van te voren kan ze daar al over in de stress raken: dat ze vooral niet mag denken dat ze het niet kan.

In de klas zie ik het elke dag weer. Mopper ik, omdat het mij te lang duurt voor ik met de les kan beginnen, dan heeft dat weining effect. Het gesprek met de buurman of wat het ook is dat de kinderen in mijn groep bezig houdt op dat moment, is duidelijk interessanter dan mijn geklaag. Maar pak ik mijn zwarte whiteboard stift en vertel ik de kinderen dat ik een hartje ga zetten op het bord bij  alle groepjes die klaar zitten....dan is het in een mum van tijd stil en zit iedereen klaar voor de les. Want een hartje op het bord...dat willen ze allemaal wel!